Untitled

 و تو مانده ای در بهت یک ناباوری عمیقٰ

وقتی در فاصله یک چشم برهم زدن ازخود دور شده ای ماه ها، سال ها و شاید هم قرن ها

وقتی

وسوسه قدم زدن تا لایتناهی و مسیری که انگار گاهی خودخواسته و گاهی ناخواسته برآن، ذهنت را اشباع کرده

 انگار هیچ دلیلی برای این آغاز از ابتدا نمی یابی

حتی اگر این راه را هزار، هزار بار برگردی

انگار باید عبور کرد از این مسیر

انگار اندیشه را باید عبور داد از این مسیر

آن وقت با عبور، اندیشه ات از تحولی ژرف، آبستن می شود و تو از اندیشه ای بس بزرگ، آبستن...